خیابان حجاب مهسا، نامت رمز شد. از صبح روی تختم مچاله شده بودم و مرتبا صفحه اینستاگرام گوشیم رو رفرش می کردم. خبر کوتاه آمد، مهسا امینی کشته شد. پشتم عرق سرد نشست. بلند شدم و نشستم گوشه تختم. اشک بی صدا از چشم هام سرازیر شد. توی گروه های واتساپی همه داشتن می نوشتن و خبر رو برای هم می فرستادن، دو تا از بچه ها گفتن ما داریم می ریم جلوی در بیمارستان، عاطی تو هم میای؟ پاهایم یخ زده بود، گفتم نه، نمی تونم راه برم. رفتم زیر پتو قایم شدم. ترسیده بودم. لیلا پیغام زد؛ عاطی دیدی چی شد؟ چرا مرد؟ چرا ما داریم هر روز می میریم؟ دوباره اشک هام سرازیر شد. به لحظه دستگیر شدنش فکر می کردم. به لحظه ای که توی سالن گشت ارشاد از حال رفت فکر می کردم. هر بار خودمو به جاش می گذاشتم و دوباره می مردم. در مراسم خاکسپاری بر روی سنگ مزار نوشتند: مهسا تو نمردی، نامت رمز می شود. حالا همه می دانیم که نام تو رمز پیروزی ما است.

Atefeh Mahsa, Your Name Became a Symbol

Early in the morning, I lay curled up on my bed, constantly refreshing my Instagram feed... then the message came; Mahsa Amini was killed. Cold sweat broke out on my back. I stood up and sat on the edge of the bed. Tears streamed down my face. In the WhatsApp groups, everyone wrote and sent each other messages; two friends wrote, "we're going to the hospital, are you coming, Ati?" My feet were like lead. "No, I can't go!" I pulled the blanket over my head and hid. I was scared. Leila sent a message: "Did you see what happened? Why did she die? Why do we die every day?" Again, I burst into tears. I thought of the moment of her arrest. The moment she collapsed and fainted in the hall of the morality police. Again and again, I tried to put myself in her shoes, in those terrible moments

At the funeral, they wrote on her gravestone: "Mahsa, you haven't left us. Your name will become a symbol." Now we all know that your name will be the secret of our victory.